Kalendarz
| pn |
wt |
sr |
cz |
pt |
so |
nd |
|
01 |
02 |
03 |
04 |
05 |
06 |
07 |
|
08 |
09 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
|
15 |
16 |
17 |
18
|
19
|
20 |
21 |
|
22 |
23
|
24
|
25 |
26 |
27 |
28 |
|
29 |
30
|
31 |
01 |
02 |
03 |
04 |
Archiwum maj 2006
Przeglądam stare rozmowy na gadu, pamiętnik... Skarbnica wiedzy o mnie... O tamtych dniach.
Kiedyś - miłe słówka, uśmiechy, rozmowy całymi godzinami, flirt, zapchana skrzynka SMS-owa, niekończąca się lista rozmów na gadu-gadu, duże rachunki telefoniczne, ciepło drugiej osoby...
Teraz... wymuszony uśmiech, krótkie cześć rzucone przez ramię, brak wiadomości w skrzynce, opisa na gadu "niedostępny", niewykorzystane darmowe minuty i ciągły chłód...
Czy żałuję? Nie żałuję. Nie żałuję, że to trwało. Żałuję, że się skończyło. Że TAK się skończyło... Zero wyjaśnień, słów... A teraz tego nie naprawię. Nie dam rady. Tak jak wielu innych rzeczy. A tak bardzo bym chciała... To chyba nie wystarczy (Nie. Ja po prostu wiem, że to nie wystarczy), ale Przepraszam... Szczególnie Ciebie...
Nie znaliśmy się... Nigdy nie rozmawialiśmy, a jednak ta tragedia mnie dotknęła. Dlaczego giną niewinni ludzie? Dlaczego On musiał zginąć? Sąsiad... Kolega... Często mijałam go w parku. Czasem spotykałam na sali gimnastycznej. Czasem zatrzymywałam się, bo Monika czy Daria chciały z nim porozmawiać. Ja stałam i przysłuchiwałam się rozmowie. Uśmiechałam... On też się uśmiechał, zadowolony z życia. A teraz co? Już nie zobaczę Go w parku, ani na sali. Już nigdy Daria ani Monika nie zatrzymają się by z nim porozmawiać? Co czuje? Pustkę... I żal. Żal do Boga, że zabrał tak młodą osobę. Kto będzie następny? On? Ona? Ty? Ja...?
"Jak długo postoi jeszcze mój świat?
Dach trochę przecieka wiatr wieje przez szpary
I nie wiem, czy minął dzień czy sto lat
Bo zginął kalendarz i milczą zegary
Przez szpary w podłodze wysypał się czas
W szufladzie pod biurkiem nić pająk namotał
A ogień w kominku dawno już zgasł
I myszy zmarzięte biadolą po kątach
Przedwczoraj zwiał nawet mój wierny pies
Widocznie za ciasno mu było w tej budzie
A może uwierzył, że lepiej jest gdzieś
Że inny jest świat i są dobrzy ludzie
Nim w końcu zawali się mój domek z kart
Spakują walizki drzwi zamknę bez żalu
W maleńkiej łupinie popłynę przez świat
Bo jest gdzieś świat lepszy i muszę go znaleźć
Na brzegu mnie spotka ktoś taki jak ja
Przygarnie i powie, że płakać nie trzeba
Wiersz dla mnie napisze, odnajdzie mi psa
I razem pójdziemy po schodach do nieba..."
***
Dlaczego taka piosenka? Jest piękna? Idealnie oddaje mój obecny nastrój...? Tak...
"Wyrzuć to przez okno. Jeśli trafisz stąd za okno, to będziesz wielki, a jeśli i walniesz w szybę, to powiemy, że to Karol!"
Heh! Nie jest źle! I będzie jeszcze lepiej!
Jeszcze tylko impreza i weekend!
Jest koszmarnie, strasznie, beznadziejnie i w ogóle do dupy. Nie mogę chodzić do tej chorej szkoły! Nie chodzi o oceny, bo jakoś tam leci (choć jest to pierwszy rok, w którym nie będę miała paska... Tak. Już postawiłam krzyżyk.), ale o zachowanie niektórych osób... Czy ktoś też czuję się w szkole niechciany? Nieakceptowany przez klasę? Bo ja tak. Jest mi z tym źle. Kiedyś było fajnie... Nie znałam ich, oni nie znali mnie i było fajnie. A teraz? Gdyby mnie ignorowali, ale nie tak jak jest teraz... Niby nic nie robią, ale zabijają wzrokoiem, słowem... Bloi... No ale nic. Nie dam się! Nie poddam!! "Ona ma siłę, nie wiesz jak wielką..." A jak wasze samopoczucie?